‘Een kwijtschelding van de Griekse schulden zou helaas meer problemen in Europa veroorzaken dan oplossen.’ Dat schrijft columnist van de Financial Times Gideon Rachman in NRC Handelsblad. Er zijn volgens hem drie negatieve gevolgen te verwachten bij kwijtschelding: 1, het zou extreem-rechtse en nationalistische partijen in Noord-Europa versterken; 2, net als de ultralinkse partijen in Zuid-Europa, die zouden namelijk winnen aan geloofwaardigheid; 3, er zou een vertrouwensbreuk volgen tussen de lidstaten die het moeilijker maakt de Unie bijelkaar te houden. Rachman pleit daarom voor een rommelige oplossing.
Volgens Rachman was het voor politici in Duitsland, Finland en Nederland in 2011 lastig vóór steun voor Griekenland te pleiten. ‘Hun sceptische burgers bleken te vermoeden dat ze misschien wel nooit zouden worden terugbetaald’. Wanneer Finland -‘een land dat ook een diepe crisis heeft doorgemaakt’- de schuld van één miljard euro zou kwijtschelden, zou de nationalistische partij van de Ware Finnen hier zeker van profiteren. Hetzelfde geldt volgens Rachman voor het Front National in Frankrijk, het Duitse Alternatieve für Deutschland en de PVV in Nederland.
Tegelijkertijd zal een kwijtschelding de ultralinkse partijen in Spanje, Portugal, Italië en Ierland inspireren. Rachman: ‘Partijen als Podemos on Spanje, Sinn Fein in Ierland en de Vijfsterrenbeweging in Italië zullen meer aanhang krijgen als Syriza de Griekse schuld drastisch weet terug te brengen’. ‘Dat zou vervolgens de markt kunnen schrikken ‘en het gevaar van een nieuwe financiële crisis kunnen aanwakkeren’, aldus de Financial Times-columnist.
Ten slotte wijst Rachman er op dat het onderlinge vertrouwen zal ‘vervliegen’ bij kwijtschelding. Zonder onderling vertrouwen tussen lidstaten, dat landen hun (betalings-)verplichtingen aan elkaar nakomen, kan de EU eigenlijk niet meer functioneren, vindt Rachman. ‘Hoe kan een Duits of Fins parlement ooit nog worden overgehaald om voor een Europese reddingsoperatie te stemmen?’
Toch wil de columnist ook niet dat de Grieken ‘blijven lijden’. Rachman pleit er voor om met ‘pappen en nathouden’ de schuldenlast te verlichten. Bijvoorbeeld door aflossingen op te schorten totdat de Griekse economie er weer enigszins bovenop is gekomen.
Rachman realiseert zich dat deze rommelige compromis-oplossing geen fraai plaatje is. ‘Maar gelet op alle andere gevaren lijkt een saai compromis merkwaardig aantrekkelijk.’
Wijs.
(Bron: NRC Handelsblad)